Надыходзіць канец 2017 года. Па традыцыі Весткі падводзяць вынікі, што найбольш істотнага адбылося на Віленшчыне і заходнім Паазер’і ў гэты час.
2017 год – гэта юбілейны год для нашага сайту. Восенню Весткам споўнілася 10 год. Гэта даволі сур’ёзны ўзрост для беларускага рэгіянальнага рэсурса. Не верыцца, што мы працуем для вас ужо больш за дзесяцігоддзе. Спадзяемся, што будзем працаваць і далей. Хоць вэб-рэсурсаў у рэгіёне паболела. А вось свабоды слова, адвагі ўздымаць нязручныя тэмы, падтрымліваць жывую беларускую мову ў сеціве - гэтага, на жаль, усё яшчэ моцна бракуе.
Горш за тое, праваахоўныя органы спрабуюць заткнуць рот незалежным журналістам. Цягам 2017 года нашым аўтарам Зміцеру Лупачу і Таццяне Смоткінай выпісалі штрафаў на 4370 рублёў за год. Іх віна – асвятленне нязручных для ўладаў рэгіёну тэмаў.
Асобы году
Зміцер Лупач і Таццяна Смоткіна сваёй працай заслужылі ролю звацца асобамі году. Раней пра наш рэгіён было не прачытаць у незалежных медыях. Цяпер уладам стала куды складаней схаваць праблемы, бо, дзякуючы працы журналістаў і новым тэхналогіям, навіны распаўсюджваюцца далёка за межы нашага краю. Свабоднае слова не спыніць штрафамі і запалохваннямі. А вось суддзі і пракуроры, якія спрабуюць перашкодзіць працы журналістаў, знойдуць сваё месца на чорных старонках гісторыі Беларусі. Як яны будуць глядзець у вочы сваім дзецям? Ёсць пра што падумаць.
Разам з Зміцерам і Таццянай на ролю асобы году варта вылучыць Кастуся Шыталя. Менавіта яго ініцыятыву (каб хуткасны цягнік Мінск - Полацк спыняўся ў Параф’янаве) асвятлялі журналісты, за што былі пакараныя. Цяжка знайсці такога маладога чалавека, які б столькі рабіў у нашым краі для паляпшэння жыцця людзей.
Крыху падрабязней пра вышэйзгаданую ініцыятыву Кастуся. 10 снежня пачаў ездзіць новы хуткасны цягнік № 739 Мінск — Полацак і № 740 Полацак — Мінск. Спачатку кіраўніцтва чыгункі не планавала, каб ён спыняўся ў Параф’янаве. Але Кастусь ініцыяваў збор подпісаў і дабіўся свайго. Гэтую перамогу ацанілі не толькі жыхары Параф’янава і Докшыцкага раёне, але і жыхары іншых гарадоў Беларусі, як прыклад таго, што перамагаць магчыма. Галоўнае – добрая ініцыятыва і падтрымка людзей.
Кастусь адзначыўся і іншымі добрымі справамі. Напрыклад, у Параф'янаве на цэнтральнай вуліцы ліхтары сталі запальваць а 16:40. (Дагэтуль запальвалі а 18-й, людзі ішлі з работы ўпоцемкі).
Летам ён напісаў ліст у чыгунку з просьбай перазапісаць абвесткі ў полацкіх дызель-цягніках. Там няправільна аб'яўлялі некаторыя назвы: "Палевачэ"і "Круляўшчызна"замест "Палевачы"і "Крулеўшчына". Атрымаў адказ: перазапішам.
Акрамя гэтага: каардынуе збор сродкаў на выкуп артэфактаў пра наш рэгіён, спрычыніўся да таго, што ў Докшыцах нарэшце паклалі рашоткі на каналізацыйныя люкі. Ну і на ўсю Беларусь Кастусь праславіўся тым, што прымусіў кіроўцу рэйсавага аўтобуса ў Докшыцкім раёне зняць вымпел з жанчынамі ў бікіні. За гэтыя і іншыя ягоныя справы варта адзначыць яго ў гэтым годзе. Маем гонар, што Кастусь ёсць адным з найбольш даўніх аўтараў нашага сайту.
Культурныя падзеі года
Шмат было важных і цікавых культурных падзеяў у 2017. Перш найперш варта адзначыць рост open-air фэсту Viva Braslav. У гэтым годзе на яго сабраліся больш за 21 тысячу меламанаў. Гэта ўдвая больш, чым летась! Гэтая бясспрэчна найбольш буйная музычная падзея нашага краю ў 2017 годзе адсвяткавала пяцігадовы юбілей.
Але не менш яскравай культурнай ініцыятывай 2017 мы лічым Дударскі фэст у Глыбокім. Ініцыяваў яго ўраджэнец Глыбоччыны Віталь Воранаў. Дзякуючы ягонай прыватнай ініцыятыве, Глыбоччына не толькі атрымала цудоўнае свята з дударамі і музыкамі з некалькіх краін, але ён уласнаручна распачаў адраджэнне традыцыі дударства на Глыбоччыне. Спадзяемся, усё ў Віталя атрымаецца і Дударскі фэст прапішацца ў Глыбокім і надалей.
У Вілейцы адбыўся фэст “Гонар продкаў”. Яшчэ адна цікавая культурная падзея ў нашым краі, якую хацелася б захаваць і развіваць далей. Яна стала магчымай дзякуючы намаганням Юрася Палонскага.
Кнігі года
Аўтар Вестак, старшыня Таварыства беларускай культуры ў Вільні Алесь Адамковіч напісаў кнігу пра свае родныя мясціны “Германавічы, Зорка (Сініцы), ваколіцы (да 1939 г.)”. Кніга можа стаць сапраўднай знаходкай для тых, хто хоча даведацца пра малавядомыя бакі нашай гісторыі.
Вілейскі лекар Міхаіл Міхалевіч выдаў кнігу “Пра Вяллю, рыбу і рыбалку”. Дагэтуль не існавала ніякага нацыянальнага выдання, прысвечанага “рацэ трох народаў”. І вось мы маем першую кнігу!
Абсурд года
Найбольшым абсурдам году, па нашым меркаванні, сталі вучэнні “Захад”. Са сцэнару вучэнняў, жыхары нашага рэгіёну даведаліся, што мы, маўляў, у складзе дзяржавы-агрэсара пад назвай Вейшнорыя. Натуральна, беларускі інтэрнэт не змог абмінуць гэтую нагоду для сцёбу. Адбыўся сапраўдны выбух інтэрнэт-мемаў па тэме. Былі створаны і гімн з пашпартам, і карта вяйшнорца, і афіцыйны сайт.
Сцёб сцёбам, але вучэнні стварылі нязручнасці для жыхароў нашага рэгіёну. Так у Глыбокім на кароткі час быў уведзены каменданцкі час. Улады, праўда, пачалі адмаўляць гэта, калі пра гэты абсурд паведамілі незалежныя СМІ.
Рэлігійныя падзеі года
Рэлігійнае жыццё нашага рэгіёна, як заўжды, насычанае. Вось толькі некалькі падзеяў сярод іншых, якія варта згадаць.
Знакамітыя лучайскія фэсты, дзе можна было паслухаць Вольскага, Такінданга, Корсака і іншых знакамітасцяў, памянялі прапіску. Зараз яны праходзяць у Чашніках і Навалукомлі ў сувязі з пераводам кс. Мікалая Ліпскага.
У Паставах пачалося будаўніцтва новага касцёла. У Глыбокім пабудавалі суд, а стары будынак перадаюць касцёлу.
Наш рэгіён і ЕС
Агулам адзначым, што адчуваецца прагрэс у галіне памежнага супрацоўніцтва. Гэта жыццёва важна для развіцця нашага памежнага рэгіёну. Так, напрыклад, вялікай падзеяй стала адкрыццё палякамі ў Браславе ветразнай школы за амаль 100 тысяч еўра. Дзякуючы фінансавай дапамозе Еўрасаюза апошнія некалькі год у нашым рэгіёне рамантаваліся школы, пракладаліся турыстычныя маршруты, ставіліся кантэйнеры для смецця і г.д.
Цягам мінулых гадоў у рамках праграмы трансгранічнага супрацоўніцтва Латвія-Літва-Беларусь было рэалізавана 57 трасгранічных праектаў на 37 млн. еўра, супрацоўніцтва ўсталявалася паміж 224 арганізацыямі з Латвіі, Літвы і Беларусі.
Тым больш абсурдна выглядала брацанне зброяй у нашым памежным рэгіёне. Тым больш прыкрым выглядае будаўніцтва Астравецкай атамнай электрастанцыі ў нашым рэгіёне насуперак пратэстам нашых суседзяў – літоўцаў.
Разам з тым цешыць тое, што спрашчаецца прыезд замежнікаў у Беларусь. Жыхары 80 краін цяпер могуць наведаць Беларусь без візы. Праўда, толькі ў тым выпадку, калі яны залятаюць у нашую краіну праз нацыянальны аэрапорт. Чаму такое абмежаванне?
Многія літоўцы і латышы маглі б прыязджаць на адпачынак у Браслаў, Паставы ці Ашмяны. Наш край штогод страчвае мільёны еўра праз бессэнсоўныя абмежаванні для трансгранічнага турызму.
Іншае
Палітычнае жыццё ў рэгіёне не было багатым на падзеі. Варта згадкі, напрыклад, тое, што ў Паставах памянялі старшыню райвыканкама. Быў Гутараў – стаў Чэпік, бацька якога ў 90-я гады таксама быў старшынёй Пастаўскага райвыканкама.
Сярод стратаў нельга не згадаць смерць Аляксандры Фурс, былой студэнткі пастаўскай настаўніцкай семінарыі, паліт-вязня і члена Саюза Беларускіх Патрыётаў.
Агулам 2017 год быў складаным, але цікавым. Немагчыма згадаць усіх цікавых людзей, усе нашыя здабыткі і страты. Але гэты год паказаў, што ёсць патрэба ў вольным слове, а таксама ініцыятыве актыўных людзей. Калі ёсць і тое, і тое, то змены да лепшага – гэта толькі пытанне часу. З надыходзячым 2018 годам вас, сябры!